Strona główna Redakcja Współpraca Źródła historyczne Konkursy

DOŁĄCZ DO NAS!

i odkryj historię w najnowszym wydaniu

Dołącz do społeczności histurion.pl, zakładając nowe konto lub logując się poprzez portal facebook.

  • Poznaj innych miłośników historii
  • Odkrywaj historię i poznawaj dzieje postaci historycznych
  • Poznawaj historię z pierwszej ręki ściągając źródła historyczne z naszej bazy
  • Przejrzyj spersonalizowane dane historyczne, np. które postaci historyczne obchodzą z Tobą urodziny

Rejestracja




Załóż nowe konto



LUB

Załóż nowe konto z



Jesteś już użytkownikiem?    Zaloguj się

Zaloguj się w serwisie histurion.pl

Możesz zalogować się w naszym serwisie podając swój adres e-mail oraz hasło podane podczas rejestracji. Możesz również zalogować się poprzez portal facebook.


Nie mam jeszcze konta



Zaloguj się z

Załóż nowe konto w serwisie histurion.pl





Nabuchodonozor II

2009-02-04 | Autor: Lumequentaledil


Nabuchodonozor II, zwany Wielkim, panował w Babilonie w latach 605 – 562 p.n.e. Pochodził z tzw. dynastii chaldejskiej. Był największym spośród władców państwa nowobabilońskiego. Za jego panowania doszło do zdobycia Jerozolimy. Nabuchodonozor zasłynął także jako wielki budowniczy.

Chaldejczycy byli starożytnym ludem semickim, który osiedlił się w południowej części Mezopotamii. Próbowali oni wielokrotnie uchwycić władzę nad Babilonem i zrzucić zależność od Asyrii, lecz udało im się to dopiero pod koniec VII w. p.n.e., za panowania Nabopolassara (626 – 605 p.n.e.). Stało się to możliwe głównie dzięki chaosowi i rozprężeniu, jakie zapanowało w imperium asyryjskim po śmierci Assurbanipala. Asyria pod wodzą Sinsariszkuna próbowała przywrócić poprzedni stan rzeczy. Wywiązała się długoletnia wojna, podczas której Chaldejczycy sprzymierzyli się z Medami. Miało to miejsce w 614 r. p.n.e. Bardzo szybko sprzymierzeńcy zdobyli przewagę, i w 612 r. p.n.e. zdobyli i zburzyli Niniwę. W ciągu następnych kilku lat resztki państwa asyryjskiego zostały zdobyte. Asyryjczycy sprzymierzyli się z Egiptem, lecz ten sojusz im nie pomógł. W 605 r. p.n.e. doszło do bitwy pod Karkemisz, gdzie Babilończycy, dowodzeni przez Nabuchodonozora, całkowicie pokonali swych wrogów. Tym samym stali się największą potęgą na Bliskim Wschodzie.

W sierpniu tego samego roku zmarł Nabopolassar, a władzę po nim objął jego najstarszy syn, Nabuchodonozor. Dzięki zwycięstwu pod Karkemisz i zniszczeniu militarnej siły Egiptu stał się możliwy podbój Syrii, Fenicji oraz Judei. Pokonani Egipcjanie nie dawali jednak za wygraną, nieustannie zachęcając te kraje do stawienia zdecydowanego oporu Babilonowi. W 601 r. p.n.e. Nabuchodonozor wyprawił się do Egiptu, jednak nie była to zbyt udana wyprawa. Na dodatek w kilku państwach zależnych od Babilonu, między innymi w Judei, wybuchły bunty. Król zdecydowanie i szybko stłumił te niepokoje, zdobywając Jerozolimę w 597 r. p.n.e. i zabierając króla Jechojakina jako jeńca do Babilonu.

Po kilku latach faraon Apries spróbował zaatakować państwo rządzone przez Nabuchodonozora. Korzystając z tej okazji wasalne państwa Babilonu, w tym także Judea rządzona przez Sedecjasza, znowu się zbuntowały. Tym razem po zdobyciu Jerozolimy w 587 r. p.n.e. zarówno miasto, jak i świątynia zostały zniszczone, a większość mieszkańców państwa została przesiedlona do Babilonii. Samego Sedecjasza spotkała surowa kara za zbuntowanie się przeciwko swojemu zwierzchnikowi – na jego oczach zabito jego najbliższych, a następnie wyłupiono mu oczy.

Po zdobyciu Jerozolimy Nabuchodonozor rozpoczął oblężenie Tyru, które miało potrwać aż 13 lat (od 585 do 572 r. p.n.e.). Zakończyło się ono kompromisem, na mocy którego Tyryjczycy uznali władzę zwierzchnią Babilonu. Dzięki temu Fenicja znalazła się pod rządami Nabuchodonozora.

Dzięki licznym i zwycięskim wojnom król zdobył poważne fundusze na kontynuację prac swojego ojca, mających na celu odbudowę Babilonu i uczynienie go jednym z najwspanialszych miast ówczesnego świata. Prace te były niezbędne, gdyż w ostatnim stuleciu istnienia państwa asyryjskiego Babilon ucierpiał wielkie zniszczenia ze względu na ciągłe bunty przeciwko Asyrii (na przykład, gdy Sennacherib zdobył miasto w 689 r. p.n.e., ludność została wymordowana, a samo miasto zburzone, spalone i następnie zalane wodami Eufratu).

Miasto zostało otoczone potrójną linią murów z ośmioma bramami, z których najwspanialszą była Brama Isztar, wyłożona niebieską glazurą (obecnie można oglądać jej rekonstrukcję (z oryginalnych fragmentów wykopanych przez Roberta Koldeweya w Babilonie) w Muzeum Pergamońskim w Berlinie). Inną wielką budowlą był odbudowany ziggurat Etemenanki, wysoki na 90 metrów (jak podaje Herodot). Na południe od zigguratu stała wielka świątynia Marduka, nazywana Esagila, którą także odbudowano za czasów Nabuchodonozora. Z rozkazu króla zbudowano również wielki kamienny most przez Eufrat. Władcy temu przypisuje się również wybudowanie wiszących ogrodów dla swojej żony, Amytis, która była córką (lub wnuczką) Kserksesa, króla Medów. Ogrody te miały jej przypominać ojczyznę. Ich istnienie nie jest jednak do końca potwierdzone.

Oprócz działalności budowlanej w samym Babilonie Nabuchodonozor prowadził także liczne prace poza miastem. Pomiędzy Tygrysem i Eufratem z jego rozkazu wybudowano fortyfikacje, które miały na celu bronić państwo przed atakami ludów z północy. Wielkie sztuczne jezioro w Sippar, mieście na północ od Babilonu, także powstało podczas jego rządów.

Według niektórych przekazów, między innymi Biblii, pod koniec swojego panowania Nabuchodonozor stracił zmysły na okres siedmiu lat, po czym odzyskał pełnię zdrowia. W oparciu o opisy choroby zawarte w Biblii niektórzy uważają, że mógł on cierpieć na boantropię (choroba psychiczna, w której choremu wydaje się, że jest wołem), lub jakąś postać porfirii.

Nabuchodonozor zmarł w 562 r. p.n.e. Jego następcy byli władcami słabymi i nieudolnymi. Stopniowy upadek państwa babilońskiego wykorzystał władca perski Cyrus II. W 539 r. p.n.e. zaatakował on pogrążone w kłopotach wewnętrznych państwo, pokonując Belszarusura (biblijnego Baltazara), syna ostatniego króla dynastii chaldejskiej, Nabonida. Sam Babilon został zajęty bez walki.


To jest tylko wstępna biografia, wymaga uzupełnienia!
Podziel się!
        
1 celny komentarzDodaj komentarz
Gość


biały
Dodano: 2009-11-29
Z cyklu filmów:Biblia film "Jeremiasz" dosyć realistycznie przekazuje te wątki historyczne

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nasz facebook

Ciekawostka

Postać historyczna

Losowe zdjęcie

histurion.pl
Najnowocześniejszy polski portal historyczny

Matura 2022

Historia

Inne

Copyright © 2006-2022 by histurion.pl. Korzystając z portalu akceptujesz wykorzystanie przez nas plików cookies.