Strona główna Redakcja Współpraca Źródła historyczne Konkursy

DOŁĄCZ DO NAS!

i odkryj historię w najnowszym wydaniu

Dołącz do społeczności histurion.pl, zakładając nowe konto lub logując się poprzez portal facebook.

  • Poznaj innych miłośników historii
  • Odkrywaj historię i poznawaj dzieje postaci historycznych
  • Poznawaj historię z pierwszej ręki ściągając źródła historyczne z naszej bazy
  • Przejrzyj spersonalizowane dane historyczne, np. które postaci historyczne obchodzą z Tobą urodziny

Rejestracja




Załóż nowe konto



LUB

Załóż nowe konto z



Jesteś już użytkownikiem?    Zaloguj się

Zaloguj się w serwisie histurion.pl

Możesz zalogować się w naszym serwisie podając swój adres e-mail oraz hasło podane podczas rejestracji. Możesz również zalogować się poprzez portal facebook.


Nie mam jeszcze konta



Zaloguj się z

Załóż nowe konto w serwisie histurion.pl





Sofokles

2010-04-11 | Autor: Brygida Sobieska


Sofokles - (ur. 496 r. p.n.e., zm. 406 r. p.n.e.) jeden z największych tragików greckich, autor ?Króla Edypa?.
Żył 90 lat


Sophokles (496 p.n.e. - 406 p.n.e.) był synem Sofilosa, bogatego wytwórcy broni. Szczycił się przyjaźnią Peryklesa i Herodota. Brał czynny udział w życiu politycznym Aten jako skarbnik Związku Ateńskiego, strateg, członek komisji reformy ustroju miasta oraz kapłan herosa-lekarza Amynosa. Żył i tworzył pod wpływem sofistów. Działalność pisarską rozpoczął w 468 r. p.n.e., wystawiając w agonie dramatycznym niezachowaną tragedię "Triptolemos", którą odniósł zwycięstwo nad Ajschylosem. Sofokles był autorem ok. 120 sztuk (ok. 90 tragedii, 18 dramatów satyrowych), a w zawodach teatralnych zwyciężył 24 (lub 20) razy. Zachowało się jedynie 7 całych jego tragedii, które wydał krytycznie Arystofanes z Bizancjum ("Ajas", "Antygona", "Edyp król", "Trachinki", "Elektra", "Filoktet", "Edyp w Kolonie") oraz 400 wierszy dramatu satyrowego "Tropiciele", odkrytego w papirusach z Oksyrhynchos w Egipcie jak też ok. 1100 fragmentów.

Twórczość Sofoklesa zajmuje pośrednie miejsce między majestatycznymi tragediami Ajschylosa a psychologicznymi utworami Eurypidesa. Najważniejszą rolę w sztukach Sofoklesa odgrywa człowiek o silnym, ukształtowanym charakterze, który jest świadom konsekwencji swoich czynów. Źródłem konfliktów jest charakter bohaterów. Tragediopisarz łączył znajomość ludzkiej psychiki z wiarą w boską sprawiedliwość. Wprowadził liczne innowacje w budowę tragedii (trzeci aktor, zwiększenie liczby członków chóru przy jednoczesnym zmniejszeniu jego znaczenia, rozszerzenie dialogu, rozbudowanie akcji, zwiększenie roli przodownika chóru). Sofokles czerpał tematykę swoich tragedii z mitów greckich (cykl trojański, tebański, argiwski i ateński). Posługiwał się często ironią tragiczną, gdy po wydarzeniach pomyślnych następowała niespodziewana katastrofa. Sofokles był również mistrzem języka i miar wierszowych. Tradycja przypisuje mu wprowadzenie dekoracji teatralnych. Niektóre utwory Sofoklesa były czytane i popularne jeszcze w I w. p.n.e. i okresie bizantyńskim. Ponowne zainteresowanie jego twórczością nastąpiło w XIX w.


?Antygona" to w pełni klasyczna tragedia grecka, reprezentująca dojrzałą sztukę Sofoklesa. Wątek zaczerpnął tragediopisarz z mitu tebańsikego, do którego często odwoływał się w swojej twórczości. Punktem wyjścia była sytuacja po wojnie o Teby, znana ze sztuki Ajschylosa "Siedmiu przeciw Tebom". Władca Teb, Kreon, postanowił ukarać tych, którzy zaatakowali miasto, i nakazał ich zwłoki pozostawić bez należnego im pogrzebu. Dotyczyło to również zwłok brata Antygony, Polinejka, który targnął się na ojczyste miasto. Wszyscy podporządkowali się królewskiemu zakazowi z wyjątkiem Antygony, która w imieniu niewzruszonych i niepisanych praw boskich pogrzebała trupa. I tu narodził się tragiczny konflikt pomiędzy sprawiedliwością ludzką i boską. Kreon, zgodnie z zapowiedzią, skazał dziewczynę na śmierć, mimo próśb swego syna, a narzeczonego Antygony. Gdy poruszony groźbą wieszczka Tejrezjasza władca odwołał swoją decyzję, było już za późno. Antygona powiesiła się na pasku, a przy jej zwłokach jej narzeczony Hajmon popełnił samobójstwo. Również jego matka, a żona Kreona, powiesiła się z rozpaczy.

Tragedia ta to jedno z najsłynniejszych dzieł antyku, niedoścignione w dramatycznym mistrzostwie. Plastyczne postacie pełne są wzniosłego heroizmu, a jednocześnie zwykłych ludzkich cech. Są tu też wielkie spory przeciwstawnych racji w słynnych dialogach, jak również jedno z najpiękniejszych zdań literatury: "Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić".

Fragment Antygony Sofoklesa:
Admet:
Drodzy, ja myślę, że los mojej żony
jest - wbrew pozorom - od mego szczęśliwszy,
Bo żaden nigdy ból już jej nie schwyci
I licznych trudów pozbyła się godnie.
Ja zaś, com winien nie żyć, ominąwszy
Zrządzenia, smutno będę żył - już widzę!
Jakże za każdym razem w dom ten wejdę,
Kogóż pozdrowię i kto mnie pozdrowi
Ciesząc się z mego przybycia - gdzież pójdę?
Bo mnie wypędzi pustka wewnątrz domu,
Kiedy zobaczę puste łoże żony,
Krzesła, na których siadała, a w izbach
Podłogi w kurzu - dzieci, co do kolan
Garną się płacząc za matką, a słudzy
Jęczą, bo taką utracili panią. (Sofokles, Antygona, tłum. M. Brożek, [w;] Historia literatury starożytnej. M. Cytowska, H. Szelest, Warszawa 2007, s. 46).


To jest tylko wstępna biografia, wymaga uzupełnienia!
Podziel się!
        
Brak komentarzyDodaj komentarz

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nasz facebook

Ciekawostka

Postać historyczna

Losowe zdjęcie

histurion.pl
Najnowocześniejszy polski portal historyczny

Matura 2022

Historia

Inne

Copyright © 2006-2022 by histurion.pl. Korzystając z portalu akceptujesz wykorzystanie przez nas plików cookies.