Klaudian Klaudiusz

Klaudian Klaudiusz (zm. 404) – był słynnym rzymskim poetą pochodzącym z Aleksandrii. Do stolicy imperium miał przybyć w 394 roku, gdzie szybko zdobył uznanie cesarza Honoriusza i Stylichona (do którego pisywał panegiryki – De consulatu Stilichonis i De bello Gothico). Spornym faktem jest to, czy był wyznawcą chrześcijaństwa - raczej nim nie był- czy też może był poganinem. Klaudian bowiem pisał hymny do rzymskich bogów (Gigantomachia, za co chyba Augustyn wykluczył go z grona wyznawców Jezusa). Niemniej jest twórcą poematu pt. Pieśń o Zbawcy czy Hymn o Chrystusie. Tradycja przypisuje mu – chyba niesłusznie – Pochwałę Chrystusa oraz Cuda Chrystusa. W swoich czasach nazywany był "drugim Homerem", co moim zdaniem było zbytnią przesadą.
Jego twórczość opiewała raczej życie dworskie, chociaż raczej można byłoby rzec, że "obiektywnie" opisywało wszystko to, co działo się w świecie dworu, czyli intrygi, plotki i romanse. Świadczy o tym np. fragment opisujący radę otaczającą cesarza: "Ich namiętnością jest perfumowany jedwab, a jedyną ambicją wzbudzić chichot głupim żartem. Twarze ich wypudrowane, a z karminowych ust wydobywa się narzekanie, "Ten jedwab jest za szorstki, drażni moją skórę!". Kiedy Hunowie i Sarmaci zaczną walić w bramy miasta na pewno nie przeszkodzi im to w oglądaniu widowiska" (Klaudian, Ponowny Eutropiusz, 2, w. 335-338). Trzeba przyznać, że przytoczony fragment jest bardzo wymowny, nic dziwnego, że Rzym musiał upaść. No właśnie. Klaudian opiewał w swojej twórczości dawną potęgę Cesarstwa. Wiedział, że te czasy już nie powrócą, niemniej w swoich pracach literackich usiłował rozbudzić utracone emocje i zalety narodu rzymskiego, które mogłyby na "nowo" wskrzesić rzymski porządek. Opłakiwał fakt, że Rzym nie jest już rzeczywistą stolicą świata – wtedy dwór rezydował w Rawennie: "Jak długo monarchia ma przebywać na wygnaniu, a siedziba władzy świecić pustką? Dlaczego ten ojciec wszystkich pałaców, ma pozostać niezamieszkały, zmarnieć i zginąć? Czyżby nie był to już pałac, z którego można rządzić światem?" (Klaudian, Szósty konsulat Honoriusza, 407-411). Może dobrze, że ten poeta zmarł zanim Germanie wdarli się na stałe w granice cesarstwa zachodniorzymskiego i nim Wizygoci splądrowali tak umiłowaną przez niego stolicę, Rzym.

Bibliografia
1.Stanisław Gzella, Claudius Claudianus – poeta polityczny, [w] Filomata, nr 319 (1978), str. 393-403.
2.Peter Arnaud, Bizantyjczycy i ich świat, PWN, Warszawa 1979, str. 76-79.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz