

Arrian
Arrian - ( Gr. Arrianos, Łac. Flavius Arrianus )
Urodził sie ok. 95r. w Nikodemii ( Bitynia ) w zamożnej i wpływowej rodzinie posiadającej już obywatelstwo rzymskie od poprzedniego pokolenia. Był uczniem wybitnego filozofa stoickiego Epiketa. Kariera Arriana związana była z łaskami cesarza Hadriana. Pełnił rozmaite funkcje wojskowe w armii i administracji różnych prowincji ( Norikum, Panonia, Galia, Numidia ). W 130r. był consul suffectus, po czym został namiestnikiem Kapadocji prawdopodobnie w latach 131 – 137. Następnie z niejasnych przyczyn usunął się z życia publicznego i przeniósł się na stałe do Aten. Otrzymał ateńskie obywatelstwo i pełnił tu lokalne urzędy. Zmarł w Atenach po 171/172 a przed 180r. Przez całe swe życie naśladował Ksenofonta zarówno czynem jak i piórem. Tworzył w języku greckim w dialekcie attyckim. Pisał wiele i na różne tematy. Był autorem „Żeglugi dookoła Pontu Euksyńskiego" ( czyli Morza Czarnego ) i dziełka o polowaniach z psami, traktatów o tematyce militarnej, które niestety w części przepadły. Napisał historię Bitynii, Patrii, Alanów – dzieła te nie zachowały się. Szczęśliwie zachowała się natomiast „Anabazis" ( podobny tytuł nosi jeden z utworów Ksenofonta ) czyli "Wyprawa Aleksandra Wielkiego", powstała w ateńskim okresie życia. Wśród literatury dotyczącej Aleksandra dzieło to jest wyjątkowe. Arrian oparł się na dobrych źródłach, niestety zaginionych: relacji Ptolemeusza, towarzysza Aleksandra, późniejszego władcy Egiptu i utworze Aristobulosa z Kasandrei, uczestnika wyprawy. Były to opowiadania rzeczowe, pozbawione elementów fantastycznych. Uzupełnieniem „Wyprawy” był zachowany do dziś opis Indii „Indike”. Arrian czerpał do niego wiadomości z niezachowanych prac Eratostenesa Megastenesa i Nearchosa ( dowódcy floty Aleksandra Wielkiego, która od wybrzeży Indii popłynęła do Zatoki Perskiej. Był popularny w starożytności.

Brak komentarzy | Dodaj komentarz |