Assarhaddon

Assarhaddon był królem Asyrii z dynastii Sargonidów. Panował w latach 681 – 669 p.n.e. Jego ojcem był Sanherib. Gdy Sanherib wyznaczył na swojego następcę Assarhaddona, który był jego najmłodszym synem, pozostali synowie króla zbuntowali się przeciwko temu postanowieniu swojego ojca. Na początku 681 roku Sanherib został przez nich zamordowany, a Assarhaddon, początkowo rządzący Babilonią jako jej namiestnik, pośpiesznie udał się na czele swych wojsk do Niniwy. Po sześciu tygodniach wojny domowej Assarhaddon ostatecznie pokonał swych braci, którzy uciekli do państwa Urartu. Ich rodziny oraz poplecznicy zostali skazani na śmierć.

Wiosną tego samego 681 roku Assarhaddon został oficjalnie ogłoszony królem, i niemal natychmiast rozpoczął odbudowę Babilonu, doszczętnie zniszczonego przez jego ojca. Dzięki tej pojednawczej postawie względem Babilonii możliwe stało się wykorzystanie jej jako bazy wypadowej do ataków na ościenne państwa.

Pierwsza kampania wojenna Assarhaddona została skierowana przeciwko plemionom nomadów, nękających swymi atakami południową część Mezopotamii. Gdy w 679 roku na scenie wydarzeń ponownie pojawili się Kimmeryjczycy, w walce z którymi zginął Sargon II, dziadek Assarhaddona, rozpoczęła się kolejna wyprawa wojenna króla. Kimmeryjczycy zostali pokonani w bitwie i zmuszeni do wycofania się na zachód. Niepowodzenie w walce z Asyrią powetowali sobie, doprowadzając wspólnie ze Scytami do upadku Frygii w 676 roku. Po tym zdarzeniu Assarhaddon chcąc poprawić stosunki z nomadami, wydał swoją córkę za jednego z książąt scytyjskich.

Mniej więcej w tym samym czasie zbuntował się przeciwko asyryjskiemu zwierzchnictwu król Sydonu. Bunt był jednak nieudany – armia Sydonu została pokonana, a sam król ścięty. Równie srogi los spotkał miasto, które zostało zburzone, oraz jego mieszkańców, którzy zostali wysiedleni do Asyrii. W następnych latach miały miejsce wojny z Medami oraz Elamem, a w 674 roku Assarhaddon po raz pierwszy zaatakował Egipt, próba ta była jednak nieudana. Następnym celem Asyrii stało się państwo Urartu, które ponownie zaczęło odzyskiwać siły po najazdach Sargona II i Kimmeryjczyków.

W 672 roku zmarł następca tronu, Sin – iddina – apla, najstarszy syn króla, który miał rządzić Asyrią. Jego brat Szamasz – szum – ukin miał zostać królem Babilonu. W myśl tych początkowych ustaleń trzeci syn Assarhaddona, Assurbanipal, nie był przeznaczony do sprawowania władzy. Król postanowił jednak, że to najmłodszy syn, Assurbanipal, obejmie władzę w Asyrii, a pozycja Szamasz – szum – ukina nie zmieni się. Nowo mianowany następca tronu nie cieszył się poparciem na dworze królewskim ani wśród kapłanów, dlatego też Assarhaddon zawarł z najważniejszymi osobami w państwie układ, że będą oni lojalni wobec Assurbanipala.

W 671 roku Assarhaddon ponownie zaatakował Egipt, który nieustannie podburzał władców miast fenickich przeciwko Asyrii. Egiptem rządził wtedy faraon Taharka z dynastii kuszyckiej. Część armii asyryjskiej zajęła się tłumieniem buntów w Tyrze i Askalonie, podczas gdy reszta przez pustynię Synaj wkroczyła do Egiptu. Latem zostało zdobyte i splądrowane miasto Memfis, a faraon uciekł do Górnego Egiptu. Dolny Egipt uznał zwierzchnictwo Asyrii, lecz niemal natychmiast po tym, gdy tylko wojska asyryjskie, obciążone bogatymi łupami zdobytymi w miastach delty Nilu, odeszły z nowo zdobytego kraju, doszło tam do buntu.

Assarhaddon nie mógł zająć się stłumieniem tego buntu od razu, ponieważ musiał zająć się sprawą intryg pałacowych w Niniwie. W swoim imieniu wysłał do Egiptu generała Sha – Nabu – shu z zadaniem przywrócenia porządku w dolinie Nilu. Sam Assarhaddon wyruszył do Egiptu w 669 roku, lecz jesienią tego samego roku zmarł nagle w mieście Harran.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz