

Frontinus
Sextus Iulius Frontinus (ok. 40 - 103 r. n.e.), rzymski polityk, dowódca i inżynier, autor niezachowanego dzieła z dziedziny teorii działań wojennych oraz znanego traktatu o stosowaniu na wojnie podstępów.
Frontinus pełnił funkcję pretora w roku 70 n.e., a w latach 75 - 78 n.e. był rzymskim namiestnikiem w Brytanii. Pokonał i podporządkował sobie plemiona walijskie (m.in. Sylurów), wzniósł nowe forty i bazę dla II legionu w Caerleon.
Po powrocie do Rzymu został członkiem kolegium augurów. W 90 r. n.e. otrzymał funkcję curator aquarum, nadzorcy akweduktów w Rzymie. Była ona niezwykle odpowiedzialna, od sprawującego urzędnika zależały dostawy wody dla ogromnego miasta. W tym czasie Frontinus napisał dzieło "De aquis urbis Romae", opisujące system dostarczania wody do Rzymu, historię jego powstania oraz przepisy związane z jego użytkowaniem i utrzymaniem.
Frontinus zajmował się też wojskowością i napisał traktat o sztuce wojennej. Nosił on prawdopodobnie tytuł "De re militari", tak jak późniejsze (i znacznie słynniejsze) dzieło Wegecjusza. Niestety, nie przetrwał on do naszych czasów. Zachowała się za to praca Frontinusa pt. "Strategemata" ("O podstępach wojennych"). Mówi ona o walce przy pomocy podstępów i podaje liczne historyczne przykłady ich zastosowania. Wymienia tam najróżniejsze niekonwencjonalne metody walki: zatrucie źródeł wody, z których korzystają wrogowie, podrzucenie im wina z dodatkiem trucizny lub środków nasennych, zmuszenie przeciwnika do rozbicia obozu w pobliżu malarycznych bagien, czy atakowanie wrogiej floty przez puszczanie na nią łodzi wyładowanych płonącymi materiałami. Jedna z jej czterech ksiąg traktuje o dyscyplinie, morale i ogólnie działaniu czynników psychologicznych.

Brak komentarzy | Dodaj komentarz |