

Florus
Publius Annius Florus (ok. 70 - ok. 140 r. n.e.), rzymski poeta, orator i pisarz. Przypisuje mu się cztery dzieła (choć niektórzy uważają, że są one autorstwa kilku róznych osób): zbiór wierszy i listów, krótki, żartobliwy wiersz dedykowany cesarzowi Hadrianowi (który odpowiedział pisząc jego parodię), dialog na temat czy Wergiliusz był poetą czy oratorem (do naszych czasów przetrwał tylko wstęp) oraz "Epitome de T. Livio Bellorum omnium annorum DCC Libri duo", czyli streszczenie historii Rzymu autorstwa Tytusa Liwiusza.
Florus urodził się w Afryce, a do Rzymu przybył za rządów Domicjana. Wziął udział w konkursie poetyckim (nie wygrał, ale jego wiersze podobały się publiczności), a następnie zaczął karierę jako orator. W tym czasie modne (i dochodowe) były wystąpienia mistrzów retoryki, wygłaszających improwizowane przemówienia na temat wybrany przez publiczność. Florus miał też odbyć podróż po geckojęzycznej części imperium. Następnie zamieszkał w Tarraco w Hiszpanii, gdzie założył szkołę literacką i sam w niej uczył. Do Rzymu wrócił w czasach Trajana. Kolejny cesarz, Hadrian, zaprzyjaźnił się z poetą, o czym świadczy choćby wymiana żartobliwych wierszy.
Najbardziej znane dzieło Florusa, czyli streszczenie historii według Liwiusza to tak naprawdę krótki (dwie księgi), pisany podniosłym, retorycznym stylem panegiryk, wychwalający potęgę Rzymu. Opisuje czasy od założenia miasta do rządów Augusta. Państwo pokazane jest tam w trzech fazach rozwoju - jako dziecko (miasto-państwo w czsach królów), młody człowiek (po opanowaniu Italii) i dorosły (mocarstwo dominujące w regionie Morza Śródziemnego). Choć w dziele tym jest wiele błędów (zwłaszcza w chronologii), było dość powszechnie używane jako źródło wiedzy o starożytnym Rzymie w średniowieczu, a nawet i później.

Brak komentarzy | Dodaj komentarz |