Ciemne Wieki

W poprzednim artykule pod tytułem „Cywilizacje Egejskie” mogliśmy prześledzić losy dwóch pierwszych cywilizacji obszaru morza egejskiego, tj. kultury minojskiej i mykeńskiej.
Ciemne wieki jest to okres około trzech stuleci rozpoczynających się od upadku kontynentalnej cywilizacji Mykeńczyków do przełomu IX/VIII wieku p.n.e., kiedy to rozpoczyna się wyjście z regresu zarówno gospodarczego jak i kulturalnego ludów bałkańskich. Nazwa „ciemne wieki” bierze się stąd, iż rzeczywiście jeżeli chodzi o informacje dotyczące tego okresu to jesteśmy „ciemni”, z powodu braku jakichkolwiek źródeł pisanych (najprawdopodobniej zapomniano już pisma Mykeńczyków; linearnego B, ale jeszcze nie zapożyczono pisma alfabetycznego od Fenicjan). Pozostają nam tylko źródła materialnego, głównie naczynia ceramiczne, które w tym okresie przeżywają prawdziwy rozrost. Z tego też powodu periodyzacja wieków ciemnych dzieli je na cztery okresy :

- protogeometryczny (ok. 1050 – 900)
- wczesnogeometryczny (X w.- IX w.)
- średniogeometryczny ( XI / VIII w.)
- późnogeometryczny (VIII w. )

Jak łatwo zauważyć, ostatni okres sięga już czasów epoki archaicznej, która nastąpi po „ciemnych wiekach”.

W pierwszym okresie wyraźnie zaznacza się upadek dawnej kultury mykeńskiej. Gwałtownie spada ilość ludności, na miejscu dawnych warownych miast powstają prymitywne osiedla ludzkie, brak jakichkolwiek monumentalnych budowli, tak częstych za czasów Mykeńczyków. Wyraźna różnica jest również w sposobie pochówków. Po raz pierwszy występuje kremacja. Ciało zmarłego palono a później prochy umieszczano najczęściej w amforze, która była zakopywana. Jednak nie wszystkie obszary dotknął aż tak widoczny regres. Typowy rodzynek stanowi budynek w Lefkandi na Eubei, którego wymiary przypominały pałace minionych wieków (47 x 10 m). Następne etapy cechuje już powolny wzrost zaludniania, jak również bardziej bogate pochówki. Niezaprzeczalnie świadczy to o powolnym wychodzeniu z kryzysu.

W „wiekach ciemnych” uwarunkował się terytorialnie podział na dialekty języka greckiego, główne z nich to dialekty jońskie, eolskie, arkadyjskie, doryckie. Owe podziały językowe przetrwały wieki, w mniejszym stopniu zachowały się nawet do czasów imperium rzymskiego. Były one jednym z głównych powodów późniejszego partykularyzmu polis greckich. W „wiekach ciemnych” najprawdopodobniej Grecy nazwali się Hellenami a swój kraj Helladą. Jednak dopiero późniejsze wieki stały się apogeum świetności kultury i pozycji Greków w ówczesnym świecie starożytnym.

Przeczytaj również...

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz

Strona nie została odnaleziona!

Niestety szukana przez Ciebie strona nie została odnaleziona, czyli wystąpił znienawidzony przez wszystkich błąd 404. Istnieją dwa wytłumaczenia; możliwe, iż szukana strona została usunięta lub przesunięta, albo po prostu źle wpisałeś/aś adres URL. Ale niestety istnieje też ryzyko, iż to my coś 'sknociliśmy' (oby nie!) w kodzie strony i zakradł się tzw. "bug", czyli po polsku robal. Koniecznie daj nam o tym znać; skopiuj link z paska przeglądarki i wyślij go na adres: naczelny[malpa]histurion.pl    Wspólnie oczyśćmy histuriona ze wszelkich błędów/robaków!