

Juwenalis
Decymus Juniusz Juwenalis – urodzony ok. 67 n.e., zmarł ok. 138 n.e. Kształcony w Rzymie, mieszkał już tu do końca. Znał go Marcjalis jako deklamatora, dopiero w drugim wieku już zaczął pisać satyry.
Pochodził najprawdopodobniej z Aquinum, znajdującego się w kraju Wolsków (południowe Lacjum). Otrzymał staranne wykształcenie gramatyczne i retoryczne. Przebywał głównie w Rzymie, stamtąd znał go właśnie Marcjalis. Znał Juwenalis także Egipt, gdzie przebywał na wygnaniu.
Jest twórcą satyr, które pisał zapewne po Domicjanie, za Trajana i później w okresie panowania Hadriana.
Satyry Juwenalisa
Dzielą się na 5 ksiąg, łącznie 16 utworów (I 1-2, II 6, III 7-9, IV 10-12, V 13-16)
Pierwszą część pisał jeszcze za Tacyta i Pliniusza.
Funkcja jego satyry to tak zwane morum castigatio, czyli wygadywanie na zepsucie obyczajów.
Nazywa się go następcą Lucyliusza i Horacego, brak mu jednak ich humoru.
Satyry Juwenalisa dyktowało oburzenie, czemu dał wyraz w księdze pierwszej, tłumacząc swe stanowisko i program autorski satyryka, dodając, że musi chwycić za pióro, bowiem najwyższy jest czas by napiętnować zło swoich czasów, którego żadna przyszłość dosięgnąć nie zdoła. „Swoje czasy” to czasy młodości poety.
Cechuje go realizm. Razi patetyczność, choć ta jest idealnym wyznacznikiem jego realizmu. Humor świadomie jakby trzymany jest przez Juwenalisa w ryzach.

1 celny komentarz | Dodaj komentarz |
![]() Gość | |
Dodano: 2017-08-24 Nastał schyłek mojego żywota zatem warto poprzez historię trochę się ożywić |