

Publikola
Publius Valerius Publicola (VI w. p.n.e.), polityk rzymski, jeden z twórców republiki, czterokrotny konsul. Nie wiadomo, czy był postacią historyczną.
Publiusz Waleriusz był przyjacielem Brutusa i uczestniczył w jego sprzysiężeniu w celu wypędzenia Tarkwiniusza Pysznego. Odegrał też ważną rolę w wykryciu spisku arystokratów próbujących przywrócić monarchię. Niedługo po tym został wybrany konsulem. Po śmierci Brutusa wygłosił pierwsze w historii Rzymu laudatio funebris, czyli mowę pochwalną na cześć zmarłego. Podczas kolejnych konsulatów prowadził zwycięskie wojny z miastami Weje i Tarkwinie i odbył nad nimi triumfy. Publiusz Waleriusz stał się niezwykle popularnym człowiekiem. Kiedy jednak postanowił zbudować sobie dom na wzgórzu Welia, uznano to za oznakę pychy i wywyższania się. Wielu oskarżało go, że chce zostać królem, skoro buduje siedzibę na wzgórzu skąd będzie z wysoka spoglądać na lud. Tuż po obaleniu Tarkwiniusza oskarżenie o próbę przywrócenia monanrchii było najgorszą rzeczą, jaka mogła spotkać Rzymianina. Konsul zrezygnował z budowy domu na wzgórzu, co uciszyło jego przeciwników. Ten gest a także uchwalenie kilku praw (odwołanie się do ludu od decyzji urzędnika, kara śmierci i konfiskata majątku za próbę zdobycia władzy królewskiej) sprawiły, że zyskał jeszcze większe poparcie. Nadano mu przydomek Publicola, czyli Przyjaciel Ludu. Publiusz Waleriusz kierował rzymskimi wojskami podczas najazdu Porsenny oraz kolejnych wojen z Wejami i Sabinami. Przeprowadził spis ludności oraz miał sprowadzić do Rzymu ród Klaudiuszy, wywodzący się spośród Sabinów, a niepopularny tam ze względu na prorzymskie nastawienie (Klaudiusze stali się później jednym z najpotężniejszych rodów Rzymu). Po śmierci Publikoli (503 r. p.n.e.) żałoba trwała przez rok.

Brak komentarzy | Dodaj komentarz |