Pozdrawiamy cię, Nilu, który wynurzasz się z ziemi, który przybywasz, by dać życie ludowi Egiptu. Hymn do Nilu skomponowany w czasach Średniego Państwa ok.2050-1750 p.n.e. Już od paru tysiącleci Nil jest symbolem życia i nieśmiertelności. Żaden Egipcjan nie wyobraża sobie egzystencji bez tej cudownej rzeki. Mówiąc o starożytnym Egipcie trzeba grubo nacechować stopień uzależnienia ówczesnej ludności od Nilu, rzeki, od której zależało wszelkie istnienie. Parametry geograficzne Długość Nilu . . .

"Musimy pamiętać, że aby zbudować miasto potrzeba czegoś więcej, aniżeli tylko drewna i kamienia. Miasto to coś więcej niż stadiony, porty, teatry, sale zebrań; więcej niż wielkości i wspaniałości jego budowli. Potrzeba obywateli, którzy są z sobą w głębi serca zgodni, co do wszystkich praw i którzy otaczają dorobek przeszłości". Thomas Magister Już w starożytności wąski przesmyk odgradzający Europę południowo wschodnią od Azji wzbudzał zainteresowanie różnego rodzaju podróżników i geografów. Miejsce styku dwóch . . .

Z dotychczasowych badań archeologii jasno wynika, iż najstarsze cywilizacje na kuli ziemskiej ukształtowały się na terenie Azji Zachodniej i doliny dolnego Nilu. Na tych właśnie terenach należy szukać początków zorganizowanego życia społecznego, pisma, miast, architektury monumentalnej i pierwszych organizmów państwowych. Cywilizacje starożytnego Egiptu i Mezopotamii powstały mniej więcej równolegle i prawdopodobnie od końca IV tys. p.n.e. utrzymywały ze sobą kontakty (przynajmniej sporadycznie) mające z początku epizodyczny charakter. Ze . . .

Cywilizacja egipska powstała równolegle do mezopotamskiej w północno-wschodniej Afryce nad dolnym Nilem, jako druga z pierwszych cywilizacji Starego Świata. Tak samo jak Bliski Wschód był Egipt zasiedlony już od okresu prehistorycznego. W okresie predynastycznym (6000-3200 p.n.e.), poprzedzającym powstanie scentralizowanego państwa egipskiego wykształcił się na tym terenie szereg kultur. Ludność owych kultur rozpoczęła zagospodarowywanie doliny Nilu. Osiągnięcia prehistorycznych mieszkańców Egiptu były równie ważne i znaczące, co . . .

Ra (Re) - bóg słońce Przedstawiany jest z dyskiem słonecznym na głowie i głową Sokoła. Identyfikowany jest również jako Ra - Harachte - Atum. Często łączony z Amon - Reipt (Amon - Ra). W Heliopolis jest bogiem państwowym. Szczególne tryumfy święci w czasach Nowego Państwa. Ra czczony był też w wielu innych miejscach na terenie Starożytnego Egiptu. Ozyrys (UZIR\\\\'RE) - bóg ZiemiPrzedstawiany w kształcie mumi. W rękach trzyma berło i flagellum. Na głowie biała korona z piórami i rogami. Władca . . .

HISTORIA Slowo "mumia" obecnie jest uzywane do okreslania zachowanych cial starozytnych Egipcjan. Jest to jednak okreslenie bledne. W jezyku perskim, a takze arabskim, mumia znaczy tyle, co "smola" lub "bitumen". Druga z tych substancji byla pozyskiwana z terenów górskich. Splywala ona ze zboczy gór i, mieszajac sie z woda, tworzyla rodzaj skrzepnietej smoly. W Persji znajduje się góra zwana Góra Mumii. Wycieka z niej czarna, bitumiczna substancja; wierzono, iz ciecz posiada wlasciwosci medyczne (lecznicze). Gdy odnaleziono pozostale zródla bitumenu, . . .

Imperium Rzymskie, rozwijające się od III w. p.n.e. do V w. n.e. było jednym z niewielu w dziejach starożytnych, które objęło swym panowaniem tak ogromny obszar. Jest też czasem z tego powodu nazywane państwem światowym. Rzymianie władali w I i II w. n.e. ogromnymi obszarami położonymi wokół Morza Śródziemnego. To olbrzymie państwo da się porównać tylko z państwem chińskim za czasów dynastii Han (202 p.n.e.- 220 n.e.) i wcześniejszym państwem cesarza Szy-Huang-Ti. Archeolodzy i historycy prowadzący badania nad Cesarstwem Rzymskim doszli do . . .

Sytuacja wewnętrzna w Republice rzymskiej (I połowa IIw. pne) Od końca III wieku pne stało się regułą, że urzędnicy pochodzili wyłącznie z warstwy najbogatszej, nobilitas. Skutkiem tego zaczął się tworzyć tzw. stan senatorski, coraz bardziej zamknięty. Drugim stanem byli ekwici, którzy nie mieli żadnych specjalnych praw politycznych, ale liczyli się w walce o władzę. Dążąc do uzyskania większych wpływów w aparacie państwowym nierzadko stawali się sprzymierzeńcami tych, którzy zwalczali stan senatorski. Pozostałe masy wolnych . . .

Od kiedy Rzymianie podbili Syrię, czyniąc z niej swą prowincję (Pompejusz w 63 r. p.n.e.) musieli zmagać się na Wschodzie z potężnym państwem Partów. Stanowiło ono perwszą potęgę Iranu w okresie grecko-rzymskim, pretendującą do odnowienienia mocarstwa Achemenidów. Kolidowało to z interesami Rzymu panowania nad basenem Morza Śródziemnego. Uzbrojenie i taktyka armii Partyjskiej - przeciwników Rzymu Podstawą armii partyjskiej była doskonała kawaleria. Partowie, będący ludem pochodzącym ze stepów rozwinęli ją na wielką skalę. . . .

Podstępny Odys wybudowawszy konia trojańskiego umożliwił Grekom zdobycie odwiecznego miasta Troi. Nie trzeba chyba wyjaśniać, że kiedy upici, po wielkiej uczcie, obrońcy, zostali nieoczekiwanie zaatakowani przez Achajów (którzy wyskoczyli z drewnianego posągu), nie stawiali większego oporu. Zaczęła się rzeź ...Jednak bogowie postanowili oszczędził kilku Trojan, aby ci zakładając późniejszy Rzym mogli wziąć odwet na Grekach. Wśród nich znalazł się niejaki Eneasz, syn Wenery (Wenus, greckiej Afrodyty), człowiek niezwykłej pobożności. . . .