Filon z Aleksandrii

Filon był głównym reprezentantem synkretycznej żydowsko-greckiej filozofii. Był Żydem z Aleksandrii; urodził się około 25 r. p.n.e., a zmarł ok. 50 r. n.e. Reprezentował gminę żydowską w Rzymie w 40 r. za cesarza Kaliguli. Jest autorem licznych pism, których wykaz podaje Euzebiusz. Do najważniejszych dzieł należą: Legis allegoriae, De sacrificiis Abeli et Caini, De Cherubim, Quod Deus sit immutablis, De confusione linguarum. U Filona miesza się tradycyjna teologia żydowska z filozofią Platona, pitagorejczyków oraz nauka stoików.
Punktem wyjścia w filozofii Filona był Bóg, i była to rzecz nowa na tamte czasy. Owszem istniały wcześniej systemy w których pojawiał się Bóg, ale w tych systemach świat stanowił punkt wyjścia, a Bóg był tylko punktem dojścia. U Filona nastąpiła inwersja świata z Bogiem. Boga pojmował synkretycznie, łącząc pierwiastek greckiego absolutnego bytu z własnościami judaistycznego Boga. Absolutny byt – który był przedmiotem badań greckich filozofów – jest nie zależny, istniejący dzięki własnej naturze; jest jeden i niezłożony, wieczny, niezmienny, ponadczasowy i ponadprzestrzenny. Filon te cechy zapożyczył od Platona, Arystotelesa i częściowo od eleatów. Ale ponadto jego Bóg był dobrotliwy, potężny i wszechwiedzący. To znów cechy zaczerpnięte z religii judaistycznej, które były obce greckiemu pojęciu absolutu.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz