Ukrzyżowanie
Ukrzyżowanie Jezusa z Nazaretu na obrazie Marco Palmezzano, rok 1490.Śmierć krzyżowa. Zgodnie ze starożytnymi źródłami była niewątpliwie jedną z najsroższych i najbardziej poniżających rodzajów kary w antycznym świecie. Skazano na nią Jezusa Chrystusa
Przyczyna śmierci była wieloczynnikowa: uduszenie z niewydolności oddechowej, głównie wydechowej, wstrząs pokrwotoczny, pourazowy i ostra niewydolność serca z możliwym prawdopodobieństwem śmiertelnej arytmii.
Kara ukrzyżowania prawdopodobnie wywodziła się z Asyrii i Babilonu. Aleksander Wielki wprowadził ją w krajach śródziemnomorskich w IV wieku przed Chr., a Fenicjanie zapoznali Rzymian z tym okrutnym rodzajem zadawania śmierci w III w. przed narodzeniem Chrystusa. Rzymianie udoskonalali ją przez 500 lat swego panowania i szeroko rozpowszechnili w rzymskim imperium. Stosowali głównie u niewolników, zdegradowanych żołnierzy i chrześcijan, wyjątkowo zaś rzadko u swoich obywateli. Przetrwała przez około 800 lat.
Kara w Judei
Od śmierci Heroda I Wielkiego (4 r. przed Chr.) do upadku Jerozolimy (70 r. po Chr.), ukrzyżowanie było w Judei powszechnie stosowaną karą. Najbardziej przerażające wypadki miały miejsce podczas oblężenia Jerozolimy, kiedy Rzymianie chłostali i krzyżowali codziennie nawet 500 schwytanych Żydów. Ukrzyżowanie zniósł dopiero cesarz Konstantyn Wielki w 337 r. z uwagi na szacunek dla Jezusa Chrystusa. Zastąpił ją powieszeniem na patibulum - szubienicy, która w porównaniu z krzyżem była, można rzec, ?humanitarna". Przybijanie gwoźdźmi ofiary za ręce i stopy było regułą, natomiast przywiązywanie do krzyża było wyjątkiem. Proste przywiązanie ofiary do drzewa lub krzyża z rękoma zawieszonymi bezpośrednio ponad głową powodowało, że śmierć następowała w przeciągu minut.
Dźwiganie
Jak wynika z badań archeologicznych i danych historycznych, preferowanym rodzajem krzyża przez Rzymian był niski krzyż w kształcie litery T, składający się z pionowego słupa wysokości 1,8-2,4 m i poprzecznej belki długości 1,5-1,8 m. Zwyczajowo skazaniec musiał dźwigać krzyż od miejsca biczowania aż na miejsce stracenia, zwykle poza murami miejskimi. Ze względu na duży ciężar (ok. 140 kg), skazaniec niósł tylko belkę poprzeczną, ważącą od 37 do 54 kg, umiejscowioną na karku i balansowaną podczas dźwigania dwoma ramionami przywiązanymi rzemieniami do belki. Procesja krzyżowa prowadzona była przez oddział żołnierzy dowodzony przez centuriona. Jeden z żołnierzy niósł tabliczkę (titulus) z nazwiskiem i winą skazańca, która umieszczana była później na szczycie krzyża. Straży żołnierskiej nie wolno było pozostawić ofiary przed stwierdzeniem zgonu.
Na miejscu kaźni belka była czopowana na słupie, z dodatkowym ewentualnym przymocowaniem za pomocą lin. Aby przedłużyć agonię, w środkowodolnej części słupa przymocowywano niekiedy kawał nieociosanego klocka lub deski (sedulum).
Gwoździe 13 do 18 cm
Według żydowskiego prawa, przed ukrzyżowaniem skazańcowi podawano mieszaninę mocnego wina z mirrą lub żółcią, jako łagodny środek odurzający. Ofiarę rzucano na ziemię, rozstawiano ramiona i przymocowywano je do niesionej przez niego belki. Przybijanie gwoździami było bardziej preferowane przez Rzymian. Archeologiczne wykopaliska ukrzyżowanego ciała na przedmieściach Jerozolimy w 1968 roku wykazały, że gwoździe - o kształtach podobnych do używanych dzisiaj do podkładów kolejowych - były długości od 13 do 18 cm i średnicy 1 cm. Po przymocowaniu do belki ofiarę unoszono do góry i mocowano na słupie. W przypadku krzyża Chrystusa dwóch żołnierzy mogło wykonać to bez trudu bez użycia drabiny. Następnie przybijano stopy, przeważnie do przedniej części słupa, co potwierdzają dokładnie ślady znalezione na całunie turyńskim. Aby skutecznie je do krzyża przymocować, kończyny musiały być ugięte w kolanach, a stopy bocznie zgięte. U Jezusa, według śladów na całunie, spowodowało to zwichnięcie prawej stopy. Następnie przymocowywano tabliczkę z nazwiskiem i winą skazańca. Żołnierze dzielili między sobą jego odzież.
Agonia
Długość przeżycia na krzyżu wahała się między trzema a czterema godzinami, ale mogła trwać do trzech dni. Żołnierze zawsze mogli skrócić agonię przez połamanie nóg poniżej kolan. Nierzadko ofiary były po zgonie narażone dodatkowo na inwazję insektów, atak dzikich ptaków lub drapieżnych zwierząt, chyba że rodzina skazańca uzyskała zgodę na pogrzeb i mogła zabrać ciało ofiary. Wydanie zwłok mogło się dokonać dopiero po uzyskaniu całkowitej pewności, że nastąpił zgon. W zwyczaju Rzymian, jeden z żołnierzy przebijał ciało mieczem lub włócznią, zadając śmiertelny cios z prawej strony klatki piersiowej, co miało być potwierdzeniem śmierci skazańca.
Zgon w następstwie ukrzyżowania, jak dzisiaj się uważa, był najczęściej wypadkową wielu czynników. Jednym z nich była sama pozycja ciała zawieszonego na krzyżu, uniemożliwiająca prawidłowe oddychanie. Jeżeli jednak ofiara była powieszona za ręce wyciągnięte nad głową, śmierć mogła nastąpić w przeciągu niespełna godziny, zwłaszcza gdy nogi ofiary były tak przybite, że nie mogła ona użyć swych ramion do podniesienia ciała do wydechu. Ofiary ukrzyżowania były w czasach rzymskich podawane okrutnemu biczowaniu, które jeżeli nie kończyły się śmiercią, powodowały znaczne wyczerpanie ofiary, głównie z powodu szoku bólowego i utraty krwi. Tak więc przyczyna śmierci skazańca była najczęściej wieloczynnikowa, zależała od okrucieństwa poprzedzającego procesu egzekucyjnego, zwłaszcza biczowania i innych udręk zadawanych ofierze, a zasadniczymi jej elementami były uduszenie z niewydolności oddechowej, głównie wydechowej, wstrząs pokrwotoczny, pourazowy i ostra niewydolność serca z możliwym prawdopodobieństwem śmiertelnej arytmii.
Milczący świadek cierpienia?
Jednym z autentycznych świadectw cierpienia i ukrzyżowania Jezusa jest pozostający przedmiotem badań naukowych i otaczany wielką czcią Całun Turyński. Papież Jan Paweł II, pomimo braku oficjalnego stanowiska Kościoła, uważał to płótno za ?milczący świadek śmierci i zmartwychwstania". Wyniki przeprowadzonych badań odtwarzają obraz okrutnej kaźni i krzyża, dając wyobrażenie, jak straszne cierpienia przeżył skazaniec. Płótno długości 4,36 m i szerokości 1,10 m jest, jak się dzisiaj uważa, ?kliszą fotograficzną" przodu i tyłu ciała ofiary, powstałą wskutek wybuchu tajemniczej energii od wewnątrz na skutek przypalenia powierzchni włókien przez promieniowanie podczerwone lub bombardowanie protonami, co pozostaje nadal nierozwiązaną zagadką naukową. Trójwymiarowe odbicie w Całunie jest w fotograficznym negatywie, natomiast plamy krwi są w pozytywie. Przedstawia ono obraz martwego ciała ukrzyżowanego człowieka o wzroście 181 cm, ciężarze ciała 65 kg, semickich rysach twarzy i mocnej, proporcjonalnej budowie ciała. Badania całunu wykazały, że ciało pozostawało w nim do 36 godz., gdyż nie ma na płótnie żadnych oznak rozkładu. Co warto podkreślić, na całunie pozostały nienaruszone ślady krwi, bez śladów ich odrywania, co może świadczyć, że zwłok z płótna nie wyjmowano.
Z badań wynika też, że krew na płótnie jest krwią ludzką i należy do grupy AB. Ujawniono w niej również obecność w niej barwnika żółci. Jak wiadomo, nadmierna ilość bilirubiny może pojawiać się we krwi z powodu zwiększonego jej wytwarzania po dużych wysiłkach fizycznych (cierpienie fizyczne, ból) oraz w wyniku niezdolności wychwytywania przez wątrobę nadmiernie wytworzonej bilirubiny podczas hemolizy krwinek.
Całun zawiera ślady całej męki skazańca. Zidentyfikowano na nim ponad 700 śladów ran. Wstępem do ukrzyżowania było zwyczajowe bicie skazańca, zwłaszcza po twarzy i opluwanie. Wymierzane razy zwane policzkowaniem były w rzeczywistości uderzeniami pięściami lub wręcz kijem. Ze śladów na Całunie wynika, że na uderzenia narażona była głównie prawa strona twarzy, która została prawie zmasakrowana. Wytworzony duży krwiak pod okiem znacznie utrudniał, jeżeli nie uniemożliwiał widzenia. Szeroka rana od nosa przez policzek, obrzęk, liczne krwiaki i stłuczona (pęknięta?) żuchwa świadczą o szczególnym okrucieństwie wobec skazańca. Całun zawiera ślady 121 głębokich ran po biczowaniu. Można z nich wnioskować, że Jezusa biczowano biczami o krótkiej rękojeści z kilkoma rzemieniami zakończonymi żelaznymi kulkami lub ostrymi kośćmi zwierzęcymi, które podczas uderzeń wyrywały często ciało ofiary, rozrywały naczynia, odsłaniały nerwy i penetrowały do kości. Ważnym świadkiem autentyczności dowodów męki Jezusa odsłanianych przez Całun są ślady po ukoronowaniu cierniem, uplecionym w kształcie czepca wgniecionego na głowę. Ponieważ całun nie uwidacznia boków głowy przyjmuje się, że wszystkich urazów cierniowych mogło być około 50.
Na płótnie są liczne ślady głębokich ran ramion, zwłaszcza prawego. Niesymetryczne umocowanie na barkach ważącej około 60 kg belki krzyżowej powodowało, że skazaniec nie mogąc amortyzować upadku lub podpierać się ręką, najczęściej upadał na lewe kolano lub na twarz. Kolano zostało tak zniszczone, że jest mało prawdopodobne, by torturowana ofiara mogła iść samodzielnie. Była prawdopodobnie wleczona pod górę w ostatnim odcinku drogi. Ślady na całunie ukazują również finał cierpienia przez przybicie rozłożonych rąk i stóp i zawieszenie ciała na krzyżu oraz ślad szerokiej rany na wysokości piątego i szóstego żebra prawej strony klatki piersiowej. Została zadana szerokim narzędziem kłującym, prawdopodobnie jedną z włóczni rzymskich.
Autor jest pracownikiem naukowym Wydziału Nauk o Zdrowiu Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i ordynatorem Oddziału Kardiologii z Zakładem Diagnostyki Kardiologicznej Szpitala Wojewódzkiego w Bydgoszczy.
| 22 celnych komentarzy | Dodaj komentarz |
 Redaktor | |
Dodano: 2006-11-25 Podobno we wszystkich formach ukrzyżowania skazaniec był przywiązywany do krzyża. Rzymianie przybijali go tylko dla zwiększenia cierpienia, bo ciało nie utrzymałoby się na samych gwoździach. Nie jestem pewien, czy to prawda, ale tak gdzieś przeczytałem. Jeśli ktoś ma dokładniejsze informacje, proszę mnie poprawić :) |
 Użytkownik | |
Dodano: 2007-04-04 Ciało może utrzymać się na samych gwożdziach. Po prostu musieli wiedzieć gdzie i pod jakim kątem trzeba je wbić. Wtedy gwóźdź przechodił przez jeden z najważniejszych nerwów i zadawał jeszcze większy ból. Ukrzyżowany czasami mógł umrzeć z bólu. |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2007-05-21 Jak na mój gust to kara była wyszukaną kaźnią. Najpierw skazaniec dźwigał ciężki krzyż, potem był przybijany do niego, wisiał dość długo by odczuć pragnienie, a na koniec łamali mu kości u nóg by dodać cierpieniu smaczek. Rzymianie naprawde byli okrutnikami. |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2007-08-06 Ciekawe,ale jak oni mogli tak postępować. To jest przecież okrutne. Historia Całunu Turyńskiego jest interesująca. Często na religii księża i katecheci poruszają ten temat. Przynajmniej u mnie. |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2008-03-09 ciekawe jest twierdzenie Świadków Jehowy o tym, że Jezus był nie ukrzyżowany a wbity na pal...ciekawe po co Rzymianie mieliby usuwać z Golgoty pionową belke...artykuł bardzo interesujący... |
 Redaktor | |
Dodano: 2008-03-09 Odnośnie komentarza Andrzejka7, Świadkowie Jehowy mają rację, nie krzyż a pal. Studiuję historię i zajmowałem się tym szczegółowo. Historycy potwierdzają wersję Swiadków Jehowy, niestety księża twierdzą inaczej,a wynika to z tego, że nie znają dokładnego tłumaczenia wersetu biblijnego greckiego słowa stauros, które tłumaczą na "krzyż" a w rzeczywistości znaczy ono "pionowo ustawiony słup lub pal". Pozdrawiam |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2008-03-10 Wersja mówiąca, że Jezus zmarł na palu pojawiła się dopiero w XIX wieku, i rzeczywiście świadkowie Jehowy są o jej prawdziwości święcie przekonani. Tymczasem pisarze chrześcijańscy z II wieku - np. Justyn Męczennik, czy Klemens z Aleksandrii, piszą wyraźnie o krzyżu z dwoma belkami, a Tertulian pisze o chrześcijanach, że wykonują często znak krzyża. Jeśli chodzi o słowo "stauros" to ma ono kilka znaczeń - w epoce klasycznej rzeczywiście "pal", "słup", "przymocować do pala/słupa", ale po epoce klasycznej miało ono też znaczenie "krzyż/ukrzyżować" - i w takim znaczeniu używał go np. Diodor Sycylijski, żyjący w I w.p.n.e. A tak poza tym, to jak dla mnie byłaby to spiskowa teoria dziejów, że pierwsi chrześcijanie zdecydowali "Słuchajcie, trochę głupio będzie mieć pal za symbol naszej wiary... a może by tak krzyż?", i przez następne wieki trzymali to w tajemnicy, dopóki nie zjawili się świadkowie Jehowy i oznajmili całemu światu "rewelację" pod tytułem "Jezus nie umarł na krzyżu, lecz na palu!" Wybaczcie ten lekko prześmiewczy ton, ale teorie panów ze "Strażnicy" raczej do mnie nie trafiają;) |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2008-09-28 Artykuł bardzo cacy, zwłaszcza strona medyczna, aż więcej by się chciało... Wybaczcie, jestem też czułym wielbicielem medycyny sądowej. ;) A co do okrucieństwa - nie uważam, żeby rzymianie szczególnie się na tym polu wyróżniali. W tamtych czasach śmierć, niekoniecznie z przyczyn naturalnych, była rzeczą powszednią. Z kolei karę śmierci przez ukrzyżowanie i tym podobne "wynalazki" stosowano do szczególych typów skazańców i za szczególne przestępstwa, więc i sama kara musiała robić odpowiednio mocne wrazenie. Co wiecej, w porównaniu z powolnym umieraniem w kopalni, czy na galerach kara śmierci pooprzez ukrzyżowanie wydaje się być całkiem humanitarna, czyż nie? |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2008-12-15 Ludzie! Dochodzenie do czego przybito Jezusa Chrystusa, jest mało ważne! Postawmy raczej pytanie dlaczego Go zabito? Kim był ten człowiek? Czego nauczał i po co przyszedł... Boli mnie fakt, że tak wielu ludzi nazywa się dziś "chrześcijanami" a nawet nie wiedzą co to znaczy być tak naprawdę chrześcijaninem. |
Użytkownik | |
Dodano: 2009-10-30 witam was na forum ... odniosę się do komentarza kris93. Chyba przybicie Jezusa było konieczne, gdyby nie gwoździe i wcześniejsze męki (cierniem ukoronowanie, biczowanie, droga krzyżowa) skazaniec miałby siłę zerwać się z krzyża... Co do tego pala panie Krzysztofie światkowie Jechowi poświadczyli że był to właśnie on (mogły poświadczyć tak także inne ludy np.Żydzi które uważają Jezusa za kolejnego proroka) chyba to prawda ... chociaż nie jestem pewien. Nasze wierzenie mówi inaczej(symbol chrześcijaństwa to krzyż). Wiara mówi inaczej, A historyczne dokumenty inaczej.Bardzo kontrowersyjna sprawa ...... pozdrawiam |
|
Użytkownik | |
Dodano: 2009-11-21 Dzień Dobry, mam pytanie do autora powyższego opracowania: czy jest Pani/Pan pewny, że grupa krwi zidentyfikowana na Całunie Turyńskim to AB? Nie jestem specjalistą od Całunu, natomiast wiem, że grupa krwi AB jest najmłodszą grupą krwi - powstała około 1500 lat temu. Nie ma więc możliwości, aby Jezus lub inna współczesna mu osoba miała taką właśnie grupę krwi. Są możliwe dwa wyjaśnienia: 1. źle została zdiagnozowana grupa krwi z Całunu; 2. Całun to fałszerstwo stworzone wiele lat po śmierci Jezusa, przy czym na tyle wcześnie, że nie znano grup krwi, a tym bardziej okresów i miejsc w jakich one powstawały. Ten argument może wyjaśniać, jak Pani/Pan to ładnie określił: "brak oficjalnego stanowiska Kościoła" w tej sprawie. Jeśli to możliwe to proszę zgłębić tę kwestię. Pozdrawiam serdecznie |
 Gość | |
Dodano: 2010-02-15 Na całunie jest AB. Twierdzenie, że ta grupa pojawiła się 1500 lat temu - a niektórzy podają, że dopiero w XII wieku - jest teoretyczną spekulacją. Badania bowiem dawnych populacji ludzkich w tym zakresie nie są możliwe. Nie można więc wnioskować, że, jeżeli na całunie jest krew grupy AB, to całun jest fałszerstwem albo grupa została źle określona. Raczej można wątpić w poprawność spekulacji, określających wiek grupy AB. |
Gość | |
Dodano: 2010-09-14 Polecam książkę Maria Waltorta - Poemat Boga-Człowieka m.in. jest tam bardzo szczegółowy opis śmierci Chrystusa na krzyżu ze wsztystkimi objawami anatomopatologicznymi. Włoscy profesorowie patologii byli zaskoczeni prawdziwością i realizmem opisu objawów patologicznych smierci spowodowanej ukrzyżowaniem - polecam opis śmierci, naprawdę robi wrażenie |
Gość | |
Dodano: 2011-03-12 Kara ta przedstawia jak okrutny może być człowiek wobec bezbronnego bliźniego.Pokazany jest sadyzm i okrucieństwo niespotykane, aż łzy do oczu napływają, że człowiek mógł wpaść na taki straszny pomysł zadawania śmierci. |
Gość | |
Dodano: 2011-08-27 Jestem pod wrażeniem: ileż to można wyczytać z kawałka płótna! To lepsze niż rentgen! Doktor Bones potrzebuje do takich badań ciała ofiary oraz nowoczesnej aparatury. Najciekawsza jest teza o wybuchu jakieś "tajemniczej energii od wewnątrz". Wynikałby z tego, że martwego Jezusa rozpierała energia i dlatego musiał zmartwychwstać. Totalna ściema... |
Gość | |
Dodano: 2012-05-10 Przeczytajcie Ewangelię wg. św. Jana, a będziecie wiedzieć dokładnie wszystko o ukrzyżowaniu. Pozdrawiam. |
Gość | |
Dodano: 2012-06-23 Co do wątpliwości czy Jezus umarł na krzyżu, czy na palu, wszyscy skołowani poczytajcie sobie tekst W. Bednarskiego na brooklynie, albo znajdźcie sobie bardzo obszerne omówienia w angielskiej wikipedii - hasło ukrzyżowanie i tam jest link do sposobu ukrzyżowania Jezusa. Znakomicie udokumentowane artykuły. Twierdzenia świadków Jehowy też są tam omówione. Po prostu szkoda słów na to jak SJ robią ludziom wodę z mózgów. Nie tylko w tej sprawie. Zanim ktokolwiek się zachłyśnie ich rewelacjami, najpierw niech dokładnie zbada wszystkie argumenty za i przeciw. I szczegółowo sprawdzi wszystkie podawane przez nich źródła. Zapewniam, że przeżyje szok, przekonując się, jak można nimi manipulować. A ich tłumaczenie Biblii najlepiej weryfikować w konkordancji z językami oryginalnymi. Tłumaczenie Nowego Świata to też bardzo "twórcza" praca - i anonimowa, bo nikt nie chce się przyznać do tego ich tłumaczenia. Rzekomo ze skromności. Zalecam wielką ostrożność w kontaktach z SJ, zwłaszcza osobom, które mają mgliste pojęcie o Bogu, Biblii, wierze itd. Artykuł OK. Też pozdrawiam. |
Gość | |
Dodano: 2013-05-18 Ja myślę, że nie można uogólniać jak wyglądała taka kara, przecież nie było jakiegoś jednego regulaminu według którego Rzymianie musieli krzyżować skazańców. Jedno jest pewne, często kara zaczynała się chłostą. To jak wyglądała kaźń w szczegółach to zależało od wielu czynników. Od wyobraźni oprawców, dostępnego czasu na karę i wielu innych rzeczy. Nie wiem jak można wyciągać wnioski na temat tego jak wyglądało każde ukrzyżowanie na podstawie paru odnalezionych szkieletów. To, że jeden skazaniec miał przebite kostki, to nie znaczy, że drugi nie mógł mieć przebitych stóp jednym gwoździem albo dwoma. To przecież zależało od chęci oprawców. Pewnie w miastach, gdzie często krzyżowano niewolników, zdrajców, złodziei, morderców czy gwałcicieli nie stosowano jednego krzyża jako całość, ale nakładano na pal patibulum, tak było ekonomiczniej. Ale w przypadku na przykład kiedy trzeba było ukrzyżować dezerterów i zbudować całkiem nowe krzyże no to raczej robiono je jako jedna całość. Gwoździe nie były wbijane ani w dłonie ani w nadgarstki tylko nieco dalej, w przerwę między kością promieniową a łokciową. Dłoń jest silnie unaczyniona, podobnie nadgarstek, gdyby tam wbijano gwóźdź to by skazaniec się za szybko wykrwawił, a w tamtym miejscu, które podałem nie ma akurat żadnej ważnej żyły ani tętnicy. To gdzie przebijano stopy to też było uzależnione od kaprysu katów. Śmierć na krzyżu następowała w wyniku uduszenia się, więc żeby to odwlec to stopy przybijano do takiej podpórki żeby skazaniec mógł naciskać na nią stopami i dzięki temu wybijać się do góry żeby zaczerpnąć powietrza. Ale jak śmierć miała nastąpić stosunkowo szybko (do godziny czasu) to przybijano stopy albo prostopadle do krzyża albo właśnie w okolicach kostek (ale nie same kostki, niby w jaki sposób). |
Gość | |
Dodano: 2014-04-03 Całun jest falsyfikatem. Według ewangelistów ciało Jezusa zostało przejęte przez Józefa z Arymatei, a następnie owinięte w ?delikatną tkaninę lnianą? (Mateusza 27:57-61; Marka 15:42-47; Łukasza 23:50-56). Apostoł Jan dodaje: ?Również Nikodem (...) przybył, niosąc rulon mirry i aloesu, około stu funtów. Wzięli zatem ciało Jezusa i owiązali je bandażami z dodatkiem wonnych korzeni, jak to Żydzi mają zwyczaj przygotowywać do pogrzebu? (Jana 19:39-42). Żydzi zwyczajowo obmywali zwłoki, okładali ziołami i namaszczali olejkami (Mateusza 26:12; Dzieje 9:37). Rankiem po sabacie kobiety zaprzyjaźnione z Jezusem chciały dokończyć czynności związanych z przysposobieniem jego zwłok, złożonych już w grobowcu. Kiedy jednak nadeszły z ?wonnymi korzeniami, żeby go natrzeć?, ciała Jezusa już tam nie było! (Marka 16:1-6; Łukasza 24:1-3). A co stwierdził Piotr, który zaraz potem wszedł do grobowca? Oto relacja naocznego świadka, Jana: ?Ujrzał leżące bandaże, a także chustę, która była na jego głowie, nie leżącą z bandażami, lecz oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu? (Jana 20:6, 7). Zauważmy, że nie ma tu mowy o delikatnej tkaninie lnianej ? lecz jedynie o bandażach i chuście. Ponieważ Jan skrupulatnie wymienia bandaże oraz chustę, czy nie należałoby się spodziewać, że wspomniałby też o tej tkaninie, czyli całunie, gdyby ona się tam znajdowała? Weźmy też pod uwagę rzecz następującą: jeśli na płótnach grobowych Jezusa widniałoby jego odbicie, czy mogłoby to pozostać nie zauważone ani nie skomentowane? Tymczasem poza wspomnianymi wzmiankami ewangelicznymi Biblia nic więcej nie mówi o płótnie spowijającym zwłoki Jezusa. Nawet podający się za chrześcijan pisarze z III i IV wieku, z których niejeden opisywał mnóstwo rzekomych cudów związanych z licznymi relikwiami, nie wspominali o istnieniu jakiegoś całunu z wizerunkiem Jezusa. Trudno to wytłumaczyć, skoro ludzie oglądający płótno w XV i XVI wieku ? jeśli wierzyć słowom jezuickiego uczonego Herberta Thurstona ? ?opisywali odbicie na całunie jako tak wierne i naturalne kolorystycznie, jakby dopiero co powstało?. |
Gość | |
Dodano: 2014-09-07 Twierdzenie Świadków Jehowy jest nie tyle ,,ciekawe" co durne w całej rozciągłości tak samo blednie interpretuje to Kościół Katolicki ale z punktu widzenia odkryć archeologicznych jest dużo bliżej metody stosowanej przez rzymian nie wiem skąd wzięli ten pal chyba że e Wołodyjowski się gdzieś w czasie zaplatał |
Gość | |
Dodano: 2016-03-03 Drogi autorze - jeżeli powołujesz się na takie "źródło" jak Całun Turyński, to twój artykuł nadaje się tylko do użycia jako papier toaletowy. |
Gość | |
Dodano: 2016-11-01 To były gwoździe kute ręcznie, o kwadratowym przekroju. Nie były takie gładkie jak obecne gwożdzie produkowane z drutu. Miały slady uderzeń młotka, a ich krawędzie miały zadziory. To dodawało dodatkowego bólu szczególnie jak kośc opierała się o krawędż. |
Nasz facebook
Ciekawostka
Archimedes
Według jednego z przekazu zginął, krzycząc "noli turbare circulos meos" - nie zamazuj moich kół ?
Postać historyczna
Losowe zdjęcie
